Savoir vivre w wolnym tłumaczeniu z francuskiego oznacza „wiedzę o życiu”. Jest to zbiór zasad dotyczących tego, jak okazywać szacunek zebranym. Jednak poza nazwą, z krajem tym nie łączy go nic więcej. Powstanie tego kodeksu zawdzięczamy Grekom- mieszkańcom kolebki filozofii.
A na początku byli… Grecy
Już w starożytnej Grecji to co piękne było wysoko cenione. Były to zarówno rzeczy materialne, jak i osoby. Zwłaszcza, jeśli ich uroda nie ograniczała się jedynie do cielesności, ale i błyskotliwego umysłu i nienagannego zachowania. To właśnie wtedy zaczęto traktować savoir vivre jako sztuka życia. Według tego kodeksu ściśle postępowali Grecy, Rzymianie, a także Japonia- stał się on dla nich nieodłączną częścią egzystencji. Z nadejściem średniowiecza porzucono wszystkie rozbudowane zasady, sprowadzając swój tok myślenia do niższych kategorii.
Opierano się przede wszystkim na przeciwieństwach: np. albo ktoś był dobry, albo zły; miły lub podły. Postępowano w tym czasie tak, „jak pasowało”, nie przejmując się zbytnio tym, jak zostanie to odebrane. Do ideałów savoir vivre’u nieśmiało zaczęto wracać w okresie renesansu.
Spisywane zostały nawet podręczniki, według których wpajano wiedzę młodzieży. Młodzi dorośli uczyli się siedzieć, stać rozmawiać, a także poruszać się w sposób, który nie odstręczałby zebranych, oraz był w stanie określić, jakim szacunkiem zostali obdarzeni.Krótko mówiąc: obowiązkiem dobrze wychowanej młodej osoby było branie pod uwagę nie tylko własnych uczuć, ale i odbiorcy.
W dzisiejszych czasach, gdy świat wciąż zarzuca młodzież informacjami o treści raczej mało wartościowej, savoir vivre bardzo stracił na jakości. Nie pielęgnowany przez rodziców, zaniedbany przez autorytety, w coraz większym stopniu staje się znakiem rozpoznawczym jedynie elit.
Savoir vivre wychowania
Spróbujmy jednak pomóc rodzicom niegodzącym się z taką rzeczywistością, oraz młodzieży, która pragnie zmienić swoje poglądy. Tak, zasady savoir vivre to nie tylko sposób postępowania, ale i myślenia. Jego użytkownicy wyrabiają w sobie nowe nawyki egzystencji w społeczeństwie. Reguły dobrego wychowania latorośle powinny poznawać już od najmłodszych lat. Dzięki temu, swoją wiedzę będą mogły okazywać nie tylko znajomym czy przedstawicielom instytucji społecznych, ale przede wszystkim rodzicom. Savoir vivre to niebywałe ułatwienie w codziennym wychowywaniu niepokornego malucha.
Savoir vivre dla dzieci i młodzieży, nieco różni się od tego, który przeznaczony jest dla osób dorosłych. Niemniej jednak, jest dopasowany do możliwości dziecka, na każdym jego poziomie umiejętności. Na zachowanie najmłodszych dzieci można przymknąć oko, wciąż należy jednak zachowywać stanowczość, aby dziecko stopniowo przyzwyczajało się do zmieniających się „warunków” i przyswajało nowe zachowanie. Savoir vivre dla nastolatków jest bardziej rozbudowany i w większym stopniu przypomina kodeks, jakim posługują się jego rodzice.
W odpowiednim momencie opiekunowie powinni zdać sobie sprawę z tego, że „dzieci, to dzieci”, natomiast młodzież to „prawie” dorośli ludzie i powoli właśnie w ten sposób należy się do nich odnosić. Traktowanie młodzieży oraz ich problemów na równi z tymi „dorosłymi”, również jest oznaką szacunku wobec naszego dziecka. W ten sposób, dajemy mu do zrozumienia, że nie jest ono w żaden sposób lekceważony przez rodzica, oraz że poświęcona mu zostaje należyta uwaga.
Kolejny artykuł podzielony zostanie na części, w której zaprezentujemy bardziej szczegółowo podstawy odpowiedniego wpajania zasad savoir vivre’u. Pokażemy, jak podejść do nauki, aby nasza pociecha nie zniechęciła się (co może skutkować buntem dojrzewającego umysłu i przynieść przeciwne efekty): od czego zacząć, i jaką wiedzę pogłębiać.
0 komentarzy